KARA GÜN...

Merhaba hayatın kokusu takipçileri, uzun zaman oldu; yazamadım.Hayatın telaşı,koşuşturmacası içindeydim:)Günler bazen iyi bazen de tarif edilmeyecek kadar kötü,kederli,hüzünlü geçti:(.Bana hissettirdiği buydu o kara günün;peki olayı tam içinde yaşayanlar ne haldeydi....bir evladın,bir annenın,bir babanın yokoluşu neler hissettirmişti o canlara...daha bir gün evvel birlikte yemek yedikleri,sohbet ettikleri insan artık yoktu.Belkide vakit geçiremedikleri günün ertesi oldu bu olay,son sarılışları bile olmadı belki de,şöyle yürekten bi öpüşleri olmadı.....
                 Olayın üzerinden epey zaman geçti,ama hala akla geldiğinde yürekleri donduruyor,boğaza düğümleniyor bişeyler ve birden akıyor gözlerden yaşlar....bir daha canını göremeyecek o yanık yürekler ne haldeler?zaman herşeyi unutturur muhakkak ama bu acıyı yaşayanlar her akıllarına geldiğinde taptaze yaşayacaklar bu olayı.Düşündüklerinde hissedecekler her defasında o anda hissettiklerini......ve hayatlarına, kaldığı yerden devam edecekler ölenle ölünmüyor misali....buruk bi acıyla yaşayacaklar hep,aniden kaybetmenin verdiği acıyla dolu olacaklar...her an gelecekmiş duygusuyla bekleyecekler;günlerce ,umutla; enkazın altından çıkmalarını  bekledikleri gibi...hayat onlara yaşayabilecekleri en büyük acıyı yaşattı,bundan sonra yaşayacakları hiçbir şey çok ta ağır gelmeyecektir.Bu kara güne sebep olan,ihmalleriyle  yürekleri acılarla bırakan,gözleri açık gidenlere sebep olanlara da buradan selam olsun......ne kadar etkiniz varsa bu günün yaşanmasına; o kadar derinden yaralansın sizin yüreklerinizde ......
                Geride kalan acılı yüreklere bol bol sabır diliyorum.....hayatını kaybedenlere de Allahtan rahmet ....:((                                                                                                 hayatın kokusu